- صافی بودن (خَ لَ فِ کَ شُ دَ)
پاکیزه بودن. بی غل و غش بودن:
بر امر ونهی گوهر طبع عزیز تو
در آتش سیاست صافی عیار باد.
مسعودسعد.
، مسلّم بودن. مسخر بودن: و هوشنگ در پادشاهی فرمان حق یافت و بعد از وی ملک به طهمورث رسید پس از چهل سال پادشاهی همه جهان او را صافی بود. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 28)
بر امر ونهی گوهر طبع عزیز تو
در آتش سیاست صافی عیار باد.
مسعودسعد.
، مسلّم بودن. مسخر بودن: و هوشنگ در پادشاهی فرمان حق یافت و بعد از وی ملک به طهمورث رسید پس از چهل سال پادشاهی همه جهان او را صافی بود. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 28)
